Animatiefilms
Velen van ons houden van animatiefilms, niet alleen kinderen, maar ook volwassenen. Dit zijn de films waarin individuele tekeningen, schilderijen of illustraties frame voor frame worden gefotografeerd (stop-frame cinematografie). Gewoonlijk verschilt elk frame enigszins van het frame ervoor, waardoor de illusie van beweging ontstaat, wanneer frames snel achter elkaar worden geprojecteerd met 24 frames per seconde. De eerste bioscoopanimatie bestond uit frame-voor-frame, handgetekende afbeeldingen. In combinatie met beweging kwam de tweedimensionale statische kunst van de illustrator tot leven en creëerde pure en fantasierijke filmische beelden – dieren en andere levenloze objecten konden slechte schurken of helden worden. Sommige zijn een groot deel van het dagelijkse onderwijs voor jongeren, terwijl andere in feite voor de lol zijn.
Films voor iedereen
Animaties zijn geen strikt gedefinieerde genrecategorie, maar eerder een filmtechniek, hoewel ze vaak genre-achtige elementen bevatten. Animaties, sprookjes en stop-motionfilms spreken kinderen vaak aan, maar het zou animaties tekort doen, wanneer je het alleen als amusement voor kinderen beschouwt. Animatiefilms zijn vaak gericht op kinderen en spreekt hen het meest aan, maar iedereen kan er gemakkelijk van genieten.
Frame-by-frame
Er zijn verschillende soorten animaties, de eerste traditionele animatie die ons terugbrengt naar 1906 met ruwe tekeningen en experimentele verhalen die korte films vormden met verschillende gezichtsuitdrukkingen. Dit genre zorgde voor geanimeerde beweging door de frame-by-frame illustraties. Hoewel de animators door de jaren heen enorm werden geholpen door computertechnologie, is het basismiddel waarmee een animatiefilm leven ingeblazen krijgt in wezen hetzelfde gebleven door de frames stuk voor stuk te tekenen.
Stop-motion
Ten tweede is er Stop-motion animatie die eigenlijk ouder is dan de traditionele animatie die hierboven besproken werd. Vanaf 1898 begon het shot frame voor frame, terwijl de animators objecten manipuleerden om de illusie van beweging te creëren. Hiervoor werd vaak klei gebruikt, maar ook andere vergelijkbare materialen behoorden tot de mogelijkheid. Het werd beschouwd als een tijdrovende manier, omdat animators een object frame voor frame moeten herpositioneren om zo een vloeiende beweging op beeld te krijgen. Aangezien films in de regel per seconde 24 frames bevatten, kostte het verkrijgen van enkele seconden aan beeldmateriaal soms wel uren.
Computeranimatie
Ten derde is er een stroom Computeranimatie, die animatiefilms creëren veel eenvoudiger en gemakkelijker heeft gemaakt. Het wordt voornamelijk gebruikt als hulpmiddel door filmmakers om hun traditioneel bedachte special effects-werk te perfectioneren. De door de computer gegenereerde beelden werden zuinig ingezet in de jaren ’70 en ’80 – in 1982 werd deze techniek voor het eerst als uitgebreide basis gebruikt binnen een volledige functie.